สิทธิ์ในการลางานของพนักงานในแคนาดา | EOR ที่ไร้ขอบเขต (2023)

วันหยุดลาในแคนาดา

สิทธิในวันหยุดพักผ่อนจะแตกต่างกันไปตามแต่ละจังหวัด/เขตแดน แต่กฎหมายของรัฐบาลกลางกำหนดให้พนักงานได้หยุดงานอย่างน้อย 2 สัปดาห์หลังจากทำงานครบ 1 ปี สามสัปดาห์หลังจากทำงาน 5 ปี และ 4 สัปดาห์หลังจากทำงานต่อเนื่อง 10 ปี นอกเหนือจากนั้น บางครั้งนายจ้างตัดสินใจเพิ่มเวลาลาหยุดตามกฎหมาย และในขณะที่ทำ พวกเขาปฏิบัติตามปรัชญาก้าวหน้าที่คล้ายคลึงกัน — โดยทั่วไปสามถึงสี่สัปดาห์ บ่อยครั้งถึงหกสัปดาห์ อย่างไรก็ตาม นายจ้างส่วนใหญ่กำหนดให้ลูกจ้างลางานครั้งละไม่เกินสองสัปดาห์

เวลาหยุดที่ได้รับค่าจ้างจะคิดตามเปอร์เซ็นต์ของรายได้ และจะแตกต่างกันไปตามจังหวัด/เขตแดน ดังนี้:

รัฐบาลกลาง:

• ค่าพักร้อน: 4% ของรายได้สำหรับสี่ปีแรกของการจ้างงาน 6% สำหรับอายุงาน 5-9 ปี 8% หลังจากผ่านไปสิบปี
• สิทธิ์ลาพักร้อน: สองสัปดาห์หลังจากทำงานหนึ่งปี สามสัปดาห์หลังจากห้าปี สี่สัปดาห์หลังจากสิบปี

บริติชโคลัมเบีย อัลเบอร์ตา แมนิโทบา ออนแทรีโอ ดินแดนตะวันตกเฉียงเหนือ นูนาวุต:

• ค่าพักร้อน: 4% ของรายได้สำหรับห้าปีแรกของการจ้างงาน 6% หลังจากนั้น
• สิทธิ์ลาพักร้อน: สองสัปดาห์หลังจากทำงานหนึ่งปี สามสัปดาห์หลังจากห้าปี

ซัสแคตเชวัน:

• ค่าพักร้อน: 3/52 ของรายได้สำหรับเก้าปีแรกของการทำงาน 4/52 หลังจากนั้น
• สิทธิ์ลาพักร้อน: สามสัปดาห์หลังจากทำงานหนึ่งปี สี่สัปดาห์หลังจากสิบปี

ควิเบก:

• ค่าพักร้อน: 4% ของรายได้สำหรับสามปีแรกของการจ้างงาน 6% หลังจากนั้น
• สิทธิ์ลาพักร้อน: หนึ่งวันต่อเดือนสำหรับปีแรกของการทำงาน สูงสุดสองสัปดาห์หากน้อยกว่าหนึ่งปี สองสัปดาห์หลังจากหนึ่งปี สามสัปดาห์หลังจากสามปี
• ลูกจ้างที่ได้รับสิทธิลาพักร้อนสองสัปดาห์แล้วอาจขอลาเพิ่มอีก 1 สัปดาห์โดยไม่ได้รับค่าจ้าง นายจ้างต้องอนุญาตการลานี้ พนักงานไม่สามารถเรียกร้องให้ใช้เวลาในสัปดาห์ที่สามนี้หลังจากสองสัปดาห์ที่เหลือ การลาเพิ่มเติมนี้ไม่สามารถแบ่งออกเป็นหลายช่วงได้เว้นแต่นายจ้างจะอนุญาต

นิวบรันสวิก:

• ค่าพักร้อน: 4% ของรายได้สำหรับแปดปีแรกของการจ้างงาน 6% เมื่อเริ่มต้นปีที่แปดของพนักงาน
• สิทธิ์ลาพักร้อน: หนึ่งวันต่อเดือนหรือสองสัปดาห์ของวันหยุดประจำปีสำหรับแปดปีแรกของการทำงาน เดือนละ 1.25 วัน หรือพักร้อนสามสัปดาห์ต่อปีหลังจากนั้น

โนวาสโกเชีย ปรินซ์เอดเวิร์ดไอแลนด์:

• ค่าพักร้อน: 4% ของรายได้สำหรับแปดปีแรกของการจ้างงาน 6% หลังจากนั้น
• สิทธิ์ลาพักร้อน: สองสัปดาห์หลังจากทำงานหนึ่งปี สามสัปดาห์หลังจากแปดปี

นิวฟันด์แลนด์และแลบราดอร์:

• ค่าพักร้อน: 4% ของรายได้สำหรับ 15 ปีแรกของการทำงาน; 6% หลังจากนั้น
• สิทธิ์ลาพักร้อน: สองสัปดาห์หากอายุงานน้อยกว่า 15 ปี สามสัปดาห์หลังจาก 15 ปี

ยูคอน:

• ค่าจ้างวันหยุด: 4% ของรายได้
• สิทธิ์ลาพักร้อน: สองสัปดาห์หลังจากทำงานหนึ่งปี

วันหยุดธนาคาร

แคนาดามีวันหยุดราชการเก้าวันต่อปี และบางจังหวัด/เขตปกครองมีวันหยุดเพิ่มเติม พนักงานมีสิทธิได้รับค่าจ้างตามปกติในวันหยุดนักขัตฤกษ์ หากพวกเขาต้องทำงานในช่วงวันหยุด พวกเขามีสิทธิ์ได้รับวันหยุดเพิ่มเติมแทนหรือได้รับค่าจ้างในอัตราเบี้ยประกันภัยสำหรับวันนั้นๆ

นายจ้างจำนวนมากให้พนักงานวันที่ 24 และ 31 ธันวาคมเป็นวันหยุดโดยได้รับค่าจ้าง

ปฏิทินวันหยุดนักขัตฤกษ์ของแคนาดาปี 2023

วันเซนต์แพทริกในวันที่ 17 มีนาคม (สังเกตในวันจันทร์ที่สองของเดือนมีนาคม) วันเซนต์จอร์จในวันที่ 26 เมษายน และวัน Orangeman ในวันที่ 12 กรกฎาคมเป็นวันหยุดราชการในนิวฟันด์แลนด์และแลบราดอร์

วันส่งท้ายปีเก่าในวันที่ 31 ธันวาคมเป็นวันหยุดราชการในควิเบก

ประเภทของการลาในแคนาดา

ลาป่วย

ไม่มีการจ่ายค่ารักษาพยาบาลตามกฎหมายในแคนาดา ยกเว้นการเจ็บป่วยและการบาดเจ็บที่เกี่ยวข้องกับการทำงาน พนักงานบางคนอาจได้รับเบี้ยเลี้ยงจากประกันการจ้างงานเนื่องจากเงินสมทบประกันสังคม นายจ้างจำนวนมากเลือกที่จะให้พนักงานลาป่วยและจ่ายค่ารักษาพยาบาลตามจำนวนวันที่กำหนด ซึ่งอาจมีสิทธิ์ได้รับส่วนลดเบี้ยประกันการจ้างงานของรัฐบาล

ทุกจังหวัด/เขตกำหนดจำนวนวันที่ลูกจ้างมีสิทธิลาโดยไม่ได้รับค่าจ้าง ดังนี้

อัลเบอร์ตา

• พนักงานมีสิทธิลาได้ไม่เกินห้าวันโดยไม่ได้รับค่าจ้าง

รัฐบริติชโคลัมเบีย รัฐโนวาสโกเทีย (สามารถใช้ดูแลสมาชิกในครอบครัวหรือการนัดหมายแพทย์ในโนวาสโกเชียได้เช่นกัน):

• พนักงานมีสิทธิ์ลาป่วยโดยไม่ได้รับค่าจ้างเป็นเวลาสามวัน

แมนิโทบา:

• พนักงานมีสิทธิ์ลาได้ 17 สัปดาห์สำหรับการเจ็บป่วยหรือบาดเจ็บสาหัส มิฉะนั้นลาป่วยสามวัน

เขตอำนาจศาลของรัฐบาลกลาง:

• พนักงานมีสิทธิลาป่วยโดยไม่ได้รับค่าจ้างเป็นเวลา 26 สัปดาห์ในระยะเวลา 12 เดือน มิฉะนั้นห้าวันสามวันแรกจะได้รับเงิน

นิวบรันสวิก นอร์ทเวสต์เทร์ริทอรีส์:

• พนักงานมีสิทธิลาหยุดโดยไม่ได้รับค่าจ้างได้ห้าวันต่อปี

Newfoundland and Labrador (30 วันของการจ้างงาน):

• พนักงานมีสิทธิลาหยุดโดยไม่ได้รับค่าจ้างเจ็ดวันต่อปี

เกาะปรินซ์เอ็ดเวิร์ด:

• พนักงานมีสิทธิลาหยุดโดยไม่ได้รับค่าจ้างได้สามวันต่อปีหลังจากทำงานครบสามเดือน หลังจากทำงานต่อเนื่องกับบริษัทเดียวกันเป็นเวลา 5 ปี พนักงานมีสิทธิลาได้ 4 วัน นายจ้างจ่ายเงินวันแรก

ออนแทรีโอ:

• พนักงานมีสิทธิลาหยุดโดยไม่ได้รับค่าจ้างได้สามวันต่อปี

ควิเบก:

• ลูกจ้างมีสิทธิได้รับค่าจ้างสองวันโดยนายจ้าง พนักงานไม่สามารถขาดงานเกิน 26 สัปดาห์ในระยะเวลา 12 เดือน

ซัสแคตเชวัน:

• พนักงานมีสิทธิ 12 วันต่อปี โดยไม่ได้รับค่าจ้าง กรณีเจ็บป่วยหรือบาดเจ็บสาหัส 12 สัปดาห์ ไม่ได้รับค่าจ้าง

นูนาวุต:

• พนักงานมีสิทธิได้รับ 1.25 วันในแต่ละเดือนที่พนักงานได้รับค่าจ้างสิบวันขึ้นไป

ยูคอน:

• พนักงานมีสิทธิ์ได้รับค่าจ้างหนึ่งวันต่อเดือน สูงสุด 12 วัน โดยไม่ได้รับค่าจ้าง

จังหวัดที่เหลือไม่ได้กำหนดให้นายจ้างมีสิทธิลาป่วย โดยปล่อยให้เป็นดุลยพินิจของบริษัท

พนักงานที่ทำงานให้กับนายจ้างเป็นเวลาอย่างน้อยสามเดือนจะได้รับความคุ้มครองจากการเลิกจ้าง การปลดออกจากตำแหน่ง และการเลิกจ้างงานในระหว่างที่ขาดงานเนื่องจากการเจ็บป่วย ขึ้นอยู่กับจังหวัด อาจนานถึง 17 สัปดาห์ พนักงานที่ลาป่วยจะได้รับเงินบำนาญ สุขภาพ ผู้สูงอายุ และความทุพพลภาพตราบเท่าที่พวกเขายังคงจ่ายเงินสมทบ ซึ่งบังคับให้นายจ้างต้องแบ่งเงินสมทบด้วย

นายจ้างสามารถขอหลักฐานทางการแพทย์ของการเจ็บป่วยได้หากการลามีระยะเวลามากกว่าสามวัน หากนายจ้างขอใบรับรองแพทย์เป็นลายลักษณ์อักษรภายใน 15 วันหลังจากลูกจ้างกลับเข้าทำงาน ลูกจ้างต้องจัดเตรียมให้ การลาป่วยอื่นๆ เช่น บุพการี ความเห็นอกเห็นใจ และการหายสาบสูญ สามารถถูกขัดจังหวะเพื่อลาป่วยและกลับมาทำงานต่อได้ทันทีหลังจากลาป่วยสิ้นสุดลง

การลาคลอด

พนักงานที่ตั้งครรภ์มีสิทธิลาคลอดบุตรได้อย่างน้อย 15 สัปดาห์และสูงสุด 17 สัปดาห์ (12 สัปดาห์ในกรณีแท้งบุตรหรือตายคลอด) ซึ่งจ่ายโดยรัฐบาลผ่านประกันการจ้างงาน ผลประโยชน์เงินสดคือ 55% ของเงินเดือนเฉลี่ยของพนักงาน สูงสุดที่ 595 ดอลลาร์แคนาดาต่อสัปดาห์ อย่างไรก็ตาม นายจ้างสามารถเลือกที่จะเติมเงินให้กับลูกจ้างได้ ในควิเบก การชำระเงินของรัฐบาลจำกัดไว้ที่ 900 ดอลลาร์แคนาดา

พนักงานต้องทำงานและสะสมชั่วโมงเอาประกันภัยครบ 600 ชั่วโมงใน 52 สัปดาห์จึงจะมีสิทธิ์ได้รับค่าจ้าง ระยะเวลาการลาจะแตกต่างกันไปตามจังหวัด/เขตแดน ดังนี้:

เขตอำนาจศาลของรัฐบาลกลาง อัลเบอร์ตา โนวาสโกเชีย: 16 สัปดาห์

ออนแทรีโอ บริติชโคลัมเบีย แมนิโทบา (หลังจากจ้างงานเจ็ดเดือน) นิวบรันสวิก นิวฟันด์แลนด์และแลบราดอร์ (จ้างงาน 20 สัปดาห์) ปรินซ์เอ็ดเวิร์ดไอแลนด์ (จ้างงาน 20 สัปดาห์) ดินแดนตะวันตกเฉียงเหนือ นูนาวุต ยูคอน (จ้างงาน 12 เดือน): 17 สัปดาห์

ควิเบก: 18 สัปดาห์

ซัสแคตเชวัน: 19 สัปดาห์ รวมทั้งผู้ดูแลหลักของบุตรบุญธรรม สามารถขยายเวลาได้ 6 สัปดาห์ (รวมเป็น 25 สัปดาห์) หากมีเหตุผลทางการแพทย์ที่ไม่กลับไปทำงาน

ลาพ่อ

ไม่มีการลาเพื่อเลี้ยงดูบุตรตามกฎหมายในแคนาดา ยกเว้นในควิเบก ซึ่งพนักงานมีสิทธิ์ลาได้ต่อเนื่องเป็นเวลาห้าสัปดาห์ การลาเพื่อเลี้ยงดูบุตรห้าสัปดาห์เป็นส่วนหนึ่งของธนาคารสิทธิการลาจากการลาเพื่อเลี้ยงดูบุตร การลาจะจ่ายโดยหน่วยงานประกันสังคมตามที่อธิบายไว้ในหัวข้อการลาเพื่อเลี้ยงดูบุตร

ลาห้าวัน

ควิเบกเท่านั้น: พ่อแม่บุญธรรมและสายเลือดอาจขาดงานเป็นเวลาห้าวัน (สองวันแรกได้รับค่าจ้าง) สำหรับการคลอดบุตรหรือการรับเด็กเป็นบุตรบุญธรรมหรือการยุติการตั้งครรภ์ซึ่งเกิดขึ้นในสัปดาห์ที่ 20 ของการตั้งครรภ์

พนักงานมีสิทธิ์ลาได้โดยไม่คำนึงถึงอายุงาน อย่างไรก็ตาม หากแม่ลาคลอดแล้วหรือพ่อลาเพื่อคลอดบุตร พวกเขาจะไม่ได้รับสิทธิ์ลานี้

การลาเพื่อเลี้ยงดูบุตร

พ่อแม่ทุกคนมีสิทธิ์ลาเพื่อเลี้ยงดูบุตรหลังจากคลอดบุตรหรือรับเลี้ยงบุตรบุญธรรม ซึ่งทั้งพ่อและแม่สามารถลาพร้อมกันได้ ระยะเวลาการลาจะแตกต่างกันไปตามจังหวัด/เขตแดน และแบ่งตามความจำเป็นของผู้ปกครอง การลาจะจ่ายโดยประกันสังคมหรือที่เรียกว่า Service Canada ผ่านทางประกันการจ้างงาน ผลประโยชน์จะเท่ากับ 55% ของเงินเดือนเฉลี่ยของพนักงาน ซึ่งจำกัดไว้ที่ 595 ดอลลาร์แคนาดาต่อสัปดาห์ (900 ดอลลาร์แคนาดาในควิเบก) แต่นายจ้างบางรายเลือกที่จะจ่ายค่าจ้างสูงสุดไม่เกิน 100%

รัฐบาลกลาง: 71 สัปดาห์รวมกันถ้าทั้งพ่อและแม่รับไป

อัลเบอร์ตา บริติชโคลัมเบีย นิวบรันสวิก พรินซ์เอ็ดเวิร์ดไอแลนด์: 62 สัปดาห์

Manitoba (ต้องทำงานมาแล้วอย่างน้อย 7 เดือน), Yukon (อายุงาน 12 เดือน): 63 สัปดาห์

Ontario, Newfoundland and Labrador (20 สัปดาห์ของการจ้างงาน), Nova Scotia, Northwest Territories (ใน NT รวมเป็น 69 สัปดาห์หากใช้ร่วมกันระหว่างผู้ปกครอง): 61 สัปดาห์

ควิเบก: 78 สัปดาห์สำหรับพ่อแม่ผู้ให้กำเนิด รวมบิดาและลาคลอด ในกรณีของการรับเลี้ยงบุตรบุญธรรม ผู้ปกครองแต่ละคนมีสิทธิ 65 สัปดาห์

ซัสแคตเชวัน: ผู้ปกครองที่ลาคลอดบุตรหรือรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมมีสิทธิ์ลาเพื่อเลี้ยงดูบุตรได้ 59 สัปดาห์ ผู้ปกครองที่ไม่ได้ลาคลอดบุตรหรือรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมมีสิทธิ์อยู่ได้นานถึง 71 สัปดาห์

นูนาวุต: 37 สัปดาห์ การลาคลอดและการลาเพื่อเลี้ยงดูบุตรรวมกันต้องไม่เกิน 52 สัปดาห์

การลาเพื่อเลี้ยงดูบุตรต้องใช้ภายในปีแรกที่เด็กเกิด เพื่อให้มีสิทธิ์ลาโดยได้รับค่าจ้าง พนักงานต้องทำงานมาแล้วอย่างน้อยสามเดือนและได้ส่งเงินสมทบเข้าประกันสังคม

พนักงานที่ลางานจะได้รับการคุ้มครองจากการถูกเลิกจ้างและมีสิทธิที่จะกลับไปทำงานเดิมเมื่อสิ้นสุดการลา สวัสดิการการจ้างงานยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ในช่วงที่พวกเขาขาดงาน รวมถึงความอาวุโสด้วย

ลาเพื่อรับผิดชอบส่วนตัวและครอบครัว

พนักงานมีสิทธิลาหยุดส่วนตัวอย่างน้อยปีละสามวันหลังจากทำงานครบสามเดือน

สถานการณ์ต่อไปนี้สามารถใช้สำหรับการลาส่วนบุคคล:

• รักษาอาการบาดเจ็บหรือเจ็บป่วย
• ภาระหน้าที่ด้านสุขภาพสำหรับสมาชิกในครอบครัว
• ดูแลรับผิดชอบครอบครัว
• ภาระหน้าที่ด้านการศึกษาสำหรับสมาชิกในครอบครัวที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
• จัดการสถานการณ์เร่งด่วนที่เกี่ยวข้องกับพนักงานหรือสมาชิกในครอบครัว
• เข้าร่วมพิธีมอบสัญชาติภายใต้พ.ร.บ.สัญชาติ

ระยะเวลาอาจแตกต่างกันไปตามจังหวัด/เขตแดน ดังนี้:

• เขตอำนาจศาลของรัฐบาลกลาง: ห้าวัน — สามวันแรกจ่ายโดยนายจ้าง; ส่วนที่เหลือค้างชำระ
• ควิเบก: สิบวัน — สองวันแรกจ่ายโดยนายจ้าง; ส่วนที่เหลือค้างชำระ
• อัลเบอร์ตา บริติชโคลัมเบีย: ห้าวัน ไม่ได้รับค่าจ้าง
• แมนิโทบา (หลังจากทำงานเป็นเวลา 30 วัน), นิวบรันสวิก, ออนแทรีโอ, ปรินซ์เอดเวิร์ดไอแลนด์: สามวัน, ไม่ได้รับค่าจ้าง
• Newfoundland and Labrador (อายุงาน 30 วัน): เจ็ดวัน ไม่ได้รับค่าจ้าง
• โนวาสโกเชีย: รวมกับลาป่วย 3 วัน ไม่ได้รับค่าจ้าง
• ออนแทรีโอ: สิบวัน ลาฉุกเฉินส่วนตัวโดยไม่ได้รับค่าจ้าง
• ซัสแคตเชวัน: ไม่มีวันว่าง
• นอร์ทเวสต์เทร์ริทอรีส์: ไม่มีวันว่าง
• นูนาวุต, ยุคล: การลาที่ไม่ครอบคลุมพ.ร.บ.มาตรฐานแรงงาน

ลาวิมุตติ

พนักงานมีสิทธิ์ลาหยุดเพื่อเสียชีวิตอย่างน้อยสามวัน หลังจากสมาชิกในครอบครัวเสียชีวิต หรือในกรณีของอัลเบอร์ตา เมื่อการตั้งครรภ์สิ้นสุดลงนอกเหนือจากการคลอดที่มีชีวิต พนักงานมีสิทธิ์ได้รับการลากิจหลังจากสามเดือนของการทำงาน ระยะเวลาอาจแตกต่างกันไปตามจังหวัด/เขตแดน ดังนี้

• เขตอำนาจศาลของรัฐบาลกลาง: ห้าวัน — สามวันแรกของการลาที่จ่ายโดยนายจ้าง ส่วนที่เหลือค้างชำระ
• ควิเบก: ห้าวัน – สองวันแรกจ่ายโดยนายจ้างและส่วนที่เหลือยังไม่ได้จ่าย; ในกรณีของครอบครัวขยาย หนึ่งวันหยุดที่ไม่ได้รับค่าจ้าง 104 สัปดาห์ หากลูกที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะเสียชีวิต หรือคู่ครอง พ่อแม่ หรือลูกฆ่าตัวตาย
• อัลเบอร์ตา บริติชโคลัมเบีย แมนิโทบา (หลังจากทำงาน 30 วัน): สามวัน ไม่ได้รับค่าจ้าง
• New Brunswick, Nova Scotia, Saskatchewan: ห้าวัน, ค้างชำระ
• Newfoundland and Labrador (30 วันของการจ้างงาน), Prince Edward Island: สามวัน - วันแรกที่นายจ้างจ่าย; ส่วนที่เหลือค้างชำระ
• ออนแทรีโอ: สองวัน ค้างชำระ
• นอร์ธเวสต์เทร์ริทอรีส์: สามวันหากงานศพหรืองานรำลึกจัดขึ้นในชุมชนที่พนักงานอาศัยอยู่ เจ็ดวันหากอยู่นอกชุมชน
• นูนาวุต: การลาที่ไม่ครอบคลุมโดยพ.ร.บ.มาตรฐานแรงงาน
• ยูคอน: หนึ่งสัปดาห์ ค้างชำระ

ลาเพื่อดูแลด้วยความเห็นอกเห็นใจ

พนักงานมีสิทธิลาเพื่อดูแลสมาชิกในครอบครัวที่มีอาการป่วยร้ายแรงหรือมีความเสี่ยงต่อการเสียชีวิตโดยไม่ได้รับค่าจ้าง โดยไม่ได้รับค่าจ้าง ซึ่งจะแตกต่างกันไปในแต่ละจังหวัด/เขตแดน ดังนี้

เขตอำนาจศาลของรัฐบาลกลาง, New Brunswick, Newfoundland and Labrador, Nova Scotia, Ontario, Manitoba, Prince Edward Island, Saskatchewan, Yukon: 28 สัปดาห์ภายในระยะเวลา 52 สัปดาห์

อัลเบอร์ตา บริติชโคลัมเบีย ควิเบก นอร์ทเวสต์เทร์ริทอรีส์: 27 สัปดาห์ภายในระยะเวลา 52 สัปดาห์ใดก็ได้ (ในควิเบก จะจ่ายสองวันแรก)

จังหวัด/เขตแดนอื่นๆ ทั้งหมด: แปดสัปดาห์ภายในระยะเวลา 52 สัปดาห์

การลาจะจ่ายโดยประกันการจ้างงานในอัตรา 55% ของเงินเดือนเฉลี่ยของพนักงาน และจำกัดไว้ที่ 595 ดอลลาร์แคนาดาต่อสัปดาห์

ความรุนแรงในครอบครัวและการล่วงละเมิดทางเพศ

พนักงานมีสิทธิ์ลาได้อย่างน้อย 10 วัน สูงสุด 26 สัปดาห์ โดยได้รับค่าจ้างหรือไม่ได้รับค่าจ้าง ขึ้นอยู่กับจังหวัด/เขตพื้นที่ ดังนี้

• ควิเบก: 26 สัปดาห์ — สองวันแรกที่นายจ้างจ่ายให้ หากลูกจ้างไม่ได้ใช้สิทธิ์วันที่ได้รับค่าจ้างเพื่อการเจ็บป่วย อุบัติเหตุ การบริจาคอวัยวะ หรือเพื่อดูแลบุคคลอันเป็นที่รัก ส่วนที่เหลือค้างชำระ
• เขตอำนาจศาลของรัฐบาลกลาง รัฐซัสแคตเชวัน: สิบวัน — ห้าวันแรกที่นายจ้างจ่ายให้ ส่วนที่เหลือค้างชำระ
• อัลเบอร์ตา: สิบวัน ค้างชำระ
• บริติชโคลัมเบีย: สิบวัน — ห้าวันแรกจ่ายโดยนายจ้างและส่วนที่เหลือยังไม่ได้จ่าย; หากจำเป็น สามารถลาหยุดโดยไม่ได้รับค่าจ้างได้อีกสูงสุด 15 สัปดาห์
• Newfoundland and Labrador, Prince Edward Island: สิบวัน — สามวันแรกจ่ายโดยนายจ้าง; ส่วนที่เหลือค้างชำระ
• แมนิโทบา นิวบรันสวิก โนวาสโกเทีย ออนแทรีโอ นอร์ธเวสต์เทร์ริทอรีส์: ความรุนแรงระหว่างบุคคลแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนแรกอนุญาตให้พนักงานใช้เวลาสิบวันติดต่อกันหรือเป็นช่วงๆ ในระยะเวลา 52 สัปดาห์ตามต้องการ ส่วนที่สองอนุญาตให้พนักงานใช้เวลาสูงสุด 17 สัปดาห์ (16 สัปดาห์ในนิวบรันสวิกและโนวาสโกเชีย 15 สัปดาห์ในออนแทรีโอและนอร์ธเวสต์เทร์ริทอรีส์) ในระยะเวลา 52 สัปดาห์ติดต่อกัน นายจ้างจ่ายเฉพาะห้าวันแรกเท่านั้น (สามวันในโนวาสโกเชีย)
• นูนาวุต: การลาที่ไม่ครอบคลุมโดยพ.ร.บ.มาตรฐานแรงงาน
• ยุคล: มีการเสนอให้ลาไม่ใช่ส่วนหนึ่งของพ.ร.บ.มาตรฐานแรงงานยัง

ลาป่วยหนัก

พนักงานมีสิทธิหยุดงานในกรณีที่สมาชิกในครอบครัวเจ็บป่วยร้ายแรง ระยะเวลาอาจแตกต่างกันไปตามจังหวัด/เขตแดน ดังนี้:

• เขตอำนาจศาลของรัฐบาลกลาง แมนิโทบา นิวฟันด์แลนด์และแลบราดอร์ ออนแทรีโอ ซัสแคตเชวัน นอร์ทเวสต์เทร์ริทอรีส์ ยูคอน: 17 สัปดาห์สำหรับผู้ใหญ่ที่ป่วยโดยไม่ได้รับค่าจ้าง สำหรับเด็ก 37 สัปดาห์ ไม่ได้รับค่าจ้าง
• อัลเบอร์ตา บริติชโคลัมเบีย ควิเบก: 16 สัปดาห์สำหรับผู้ใหญ่ที่ป่วย ไม่ได้รับค่าจ้าง สำหรับเด็ก 36 สัปดาห์ ไม่ได้รับค่าจ้าง
• New Brunswick, Nova Scotia: 16 สัปดาห์สำหรับผู้ใหญ่ที่ป่วย; 37 สัปดาห์สำหรับเด็ก
• Prince Edward Island: 37 สัปดาห์สำหรับเด็ก (อายุต่ำกว่า 18 ปี); ไม่สามารถใช้ได้กับผู้ใหญ่ที่ป่วย
• นูนาวุต: การลาที่ไม่ครอบคลุมโดยพ.ร.บ.มาตรฐานแรงงาน.

พนักงานอาจมีสิทธิ์ได้รับสวัสดิการเด็ก/ผู้ใหญ่ที่ป่วยหนักหรือบาดเจ็บภายใต้โครงการ EI ของรัฐบาลกลาง

การลาตายของเด็ก & การลากรณีเด็กหายที่เกี่ยวข้องกับอาชญากรรม

พนักงานมีสิทธิ์ลางานโดยไม่ได้รับค่าจ้างเป็นเวลา 52 สัปดาห์ หลังจากการหายตัวไปของเด็กที่เกี่ยวข้องกับอาชญากรรม และ 104 สัปดาห์ในกรณีที่เด็กเสียชีวิต ในนิวบรันสวิก การลาแต่ละครั้งมีระยะเวลา 37 สัปดาห์ ในควิเบกและซัสแคตเชวัน การลาเพื่อหายตัวไปของเด็กคือ 104 สัปดาห์ เดอะพ.ร.บ.มาตรฐานแรงงานไม่ครอบคลุมการลาในนูนาวุตนี้

พนักงานอาจมีสิทธิ์ได้รับความช่วยเหลือทางการเงินจากเงินสนับสนุนรายได้ของรัฐบาลกลางสำหรับผู้ปกครองของเด็กที่ถูกฆาตกรรมหรือสูญหาย

การลาของลูกจ้างชาวอะบอริจิน

พนักงานที่ได้รับการควบคุมของรัฐบาลกลางที่มีมรดกดั้งเดิมของอะบอริจินมีสิทธิ์ลางานโดยไม่ได้รับค่าจ้างเป็นเวลาห้าวันต่อปีเพื่อปฏิบัติตามประเพณีและกิจกรรมของชาวอะบอริจิน กิจกรรมเหล่านี้รวมถึงกิจกรรมทางวัฒนธรรม เช่น การล่าสัตว์ การเก็บเกี่ยวและการตกปลา วันหยุด และพิธีการตามประเพณี

เพื่อให้มีสิทธิ์ พนักงานต้องทำงานให้กับบริษัทเป็นเวลาอย่างน้อยสามเดือน

ใบอื่นๆ

บางจังหวัดมีใบลาเฉพาะบางกรณีดังนี้

• ลาเพื่อสัญชาติ: หยุดหนึ่งวันเพื่อเข้าร่วมพิธีมอบสัญชาติ — ใช้ได้ในอัลเบอร์ตา (ปิดครึ่งวัน ไม่ได้รับค่าจ้าง) แมนิโทบา (ปิดสี่ชั่วโมง) โนวาสโกเชีย และซัสแคตเชวัน
• วันลาแต่งงาน: วันหยุดที่ได้รับค่าจ้างหนึ่งวัน (หากงานแต่งงานเกิดขึ้นในวันทำการ) โดยนายจ้างในวันแต่งงานของพนักงาน พนักงานยังมีสิทธิได้รับวันหยุดที่ไม่ได้รับค่าจ้างในวันแต่งงานของครอบครัวใกล้ชิดหรือครอบครัวใกล้ชิดของหุ้นส่วน ใช้ได้เฉพาะในควิเบกเท่านั้น
• กระบวนการทางกฎหมาย: พนักงานมีสิทธิ์ลางานโดยไม่ได้รับค่าตอบแทนสำหรับการให้บริการคณะลูกขุนและการทำหน้าที่เป็นพยาน การลาใช้ไม่ได้กับคดีความ
• การบริจาคอวัยวะ: ในออนแทรีโอ การลาหยุดโดยไม่ได้รับค่าจ้างสูงสุด 13 สัปดาห์สำหรับพนักงานที่บริจาคอวัยวะหรือเนื้อเยื่อ ในควิเบก การลามีระยะเวลา 26 สัปดาห์ และสองวันแรกอาจได้รับค่าจ้างหากพนักงานไม่ได้ใช้สิทธิ์ในวันหยุดที่ได้รับค่าจ้างสองวันเนื่องจากการเจ็บป่วย ความรุนแรงในครอบครัว หรือเพื่อดูแลคนที่คุณรัก ในซัสแคตเชวัน ลาได้ถึง 26 สัปดาห์ โดยไม่ได้รับค่าจ้าง
• การเสนอชื่อหรือการเลือกตั้ง: การเสนอชื่อ การเลือกตั้งและผู้สมัครรับเลือกตั้ง และการออกจากราชการจะไม่ได้รับค่าจ้างและมีเวลากี่วันก็ได้ตามที่กำหนด การลาประเภทนี้ใช้กับการเสนอชื่อ การเลือกตั้ง และสำนักงานในเทศบาล จังหวัด/เขตแดน รัฐบาลกลาง คณะกรรมการโรงเรียน และวงดนตรี การเลือกตั้ง และสำนักงานในซัสแคตเชวันเท่านั้น (ต้องทำงานติดต่อกันมากกว่า 13 สัปดาห์จึงจะมีสิทธิ์)

การลาหยุดของกำลังพลสำรอง

ลูกจ้างซึ่งทำงานให้นายจ้างเป็นเวลาอย่างน้อยสามเดือนมีสิทธิลาโดยไม่ได้รับค่าจ้างเพื่อช่วยเหลือประเทศในสถานการณ์ต่อไปนี้:

• การดำเนินการที่กำหนดโดยรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมในประเทศแคนาดาหรือในต่างประเทศ
• กิจกรรมที่กำหนดไว้ในข้อบังคับ
• การฝึกทักษะทางทหารของกองทัพแคนาดา
• การฝึกตามคำสั่งของพ.ร.บ.ป้องกันราชอาณาจักร
• หน้าที่อันชอบด้วยกฎหมายซึ่งสั่งตามพ.ร.บ.ป้องกันราชอาณาจักร
• การบริการช่วยเหลือด้วยกำลังพลเรือนภายใต้พ.ร.บ.ป้องกันราชอาณาจักร
• การรักษา การฟื้นตัว หรือการฟื้นฟูสมรรถภาพจากปัญหาสุขภาพร่างกายหรือจิตใจอันเป็นผลจากการให้บริการในการปฏิบัติงานหรือกิจกรรมตามที่ระบุไว้ในประมวลกฎหมายแรงงาน

ระยะเวลาการลาอาจแตกต่างกันไปตามจังหวัด/เขต ดังนี้

• เขตอำนาจศาลของรัฐบาลกลาง โนวาสโกเชีย: ลาได้ 24 เดือนในระยะเวลา 60 เดือน
• อัลเบอร์ตา (หากทำงานติดต่อกัน 26 สัปดาห์), บริติช โคลัมเบีย: 20 วันสำหรับการฝึกอบรมและมากเท่าที่จำเป็นสำหรับกรณีฉุกเฉิน โดยไม่ได้รับค่าจ้าง
• แมนิโทบา นิวฟันด์แลนด์และแลบราดอร์ ออนแทรีโอ พรินซ์เอ็ดเวิร์ดไอแลนด์ ซัสแคตเชวัน นอร์ธเวสต์เทร์ริทอรีส์: ตามที่กำหนดโดยกองกำลังสำรองของแคนาดา ไม่ได้รับค่าจ้าง
• นิวบรันสวิก: 30 วันสำหรับการฝึกซ้อม และ 18 เดือนสำหรับวัตถุประสงค์อื่นๆ
• ควิเบก: 15 วันสำหรับการฝึกอบรม และ 18 เดือนสำหรับวัตถุประสงค์อื่นๆ
• นูนาวุต: การลาที่ไม่ครอบคลุมโดยพ.ร.บ.มาตรฐานแรงงาน
• ยูคอน: 15 วันสำหรับการฝึกอบรมและมากเท่าที่จำเป็นสำหรับวัตถุประสงค์อื่น